INCIPIT LIBER OCTAVUS
CAPUT I
PONUNTUR QUAEDAM GENERALIA, UT VENIATUR
AD NOTITIAM REBELLATIONIS SICILIAE.
Omnia nutu Dei reguntur, singula prudentia
divina disponit; et qui principium dat prosperum,
promittit finem aliquando infelicem, quique
debite videt exordium, exitum nonnunquam
beatum indulget: quamquam rerum exitum prudentia
metiatur. Quis credere debuisset statum
tam grandem, tam sublimem, et excedentem
magnas in orbe potentias, per regnicolas posse
quati? quis regem opinaretur, propter inimicam
gentem gallicam, quam alebat in regno, tanta
posse pati dispendia? ut ne fieret passagium Romaniae,
tot expendiis, tot modis sanae deliberationis
orditum, rexque sibi anxietate deficeret,
scisso regno? quis futuris potest praecavere periculis?
CAP.
II
ALLOQUITUR REGEM, QUIA GALLICORUM
NON COMPESCAT EXCESSUS.
O rex inclite, usque ad haec tempora felix,
si quando gens gallica singulorum in regno viventium
incessum calumniabatur, et visum vultumque
similiter detrahebat, et suspicabatur aliud,
in simplicitate multorum gentis ejusdem
corripuisses excessus, ad querelas gravatorum
ab officialibus aures praebuisses benignas, et credidisses
patienti acclamationi, et fuisses dolori
compassus; regni tui non vidisses scissuras, nec
gentem gallicam laceratam. Senuit forsitan virtus
tua, auro caligant oculi, ut non recta disdiscernant?
Vergit deorsum conditio corporis, et
fervor spiritus ad instantiam jam tepescit. Doleo
super te, tuosque haeredes, qui sine te nihil possunt
...... ad votivae pacis rectitudinem reformata.
Sub te viator tutus erat ab insidiis invasoris,
in te quiescebat in hospitio fessus hospes, te caecaeca
haeresis verebatur, omnisque infidelitatis error
tuae potestatis dominium fugiebat; Ecclesia,
in cujus custodiam electus eras athleta, tuo tyrocinio
libertatem debitam obtinebat. Nunc autem
solam regnorum externorum cupido, per
quam oportebat subditos necessario regravare, nec
non desidiosa negligentiae lentitudo, qua gentis
tuae non advertebas excessus, aut, si advertebas,
dissimulabas te non videre, vel sine conscientia
tua fieri quod videre debebas, tui judicii acumen
offuscant. Non enim caret scrupulo societatis occultae,
qui manifesto facinori desinit obviare:
ecce jam ultra non vales occurrere, aut subvenire
gravatus. Jam enim regnicolarum animas unus
|
|