Sancti Angeli diaconus cardinalis, natione romanus,
nescitur quo spiritu ductus, quave intentione
commotus, indefessae sollicitudinis studio vehementer
instabat, quod praedictus comes Provinciae
negotium regni contra regem eumdem mora
qualibet aggrederetur abjecta, offerens magna de
suo peculio pro expensis dicti comitis mutuare.
Sed in eo mirari quis poterat, quod cum tota domus
cardinalis ejusdem, nomen gebellinitatis ab
antiquo sortita, regi jam dicto studeret sincera devotione
placere, idem cardinalis, quo animo discute,
lector, adventum praefati comitis procurabat,
quasi suorum vanarentur excidia, quorum
periculosa dispendia sub ejusdem comitis secutura
felicitate praevidere poterat et tueri. Hujus igitur
cardinalis pars guelfa Urbis sedulum, vel potius
subdolum, praesentiens studium, exclusis pro
majori parte nobilibus gebellinis ab Urbe, de quorum
numero quidam ipsius cardinalis nepotes
erant, procuraverunt sagaciter, et provide ordinarunt,
quod populus Urbis, quem ex hoc in illud
exilis quandoque versat occasio, quique frequenter
consuevit illius modicae libertatis reliquias,
quas in eum proscripta veterum transfudit auctoritas,
prodigaliter ac impudice distrahere, praedictum
Provinciae comitem elegerunt in dominum,
et senatorem Urbis perpetuum vocarunt. Hunc
etiam comitem dictus summus pontifex, ut habeat
operarium, per quem temporalem gladium
seculariter exerceat, non absque gebellinorum jactura
multorum, regi praedicto procurabat opponere.
Nam frequenter eidem comiti regni Siciliae,
cujus ipse rex pacifica, licet violenta, possessione
gaudebat, certos per apostolica scripta, et per
nuntios etiam, direxerat sponsiones.
Cap. X
Karolus Romam suum vicarium mittit: quo munus
suum fungente, Petrus de Vico cum quibusdam adversariis
suis, praesertim cum Anguillariae comite
Pandulpho, decertabat; atque, a Manfredo adjutus,
sutrinam civitatem occupat. Manfredus vero
concilium omnium regni nobilium, comitum et baronum
colligit, eorumque voluntates atque opes
explorat, ac Percivallum de Oria Ducatum versus
mittit.
Interea dictus Karolus ad requisitionem et
instantiam guelforum de Urbe vicarium suum
misit ad regnum Romanorum, qui civitatem ipsam
in ipsius absentia regat et dirigat loco sui.
Cum autem vicarius ipse rector in Urbe praeesset,
et nobilibus, quos ejectos invenerat, civitatis
ipsius introitum denegaret, nobilis quidam Urbis
proconsul, nomine Petrus de Vico, qui in maritimae
partibus Urbi vicinis, et alibi per districtum
Urbis plura castra tenebat, et qui regi Manfredo
jam dudum ex zelo devotionis inhaeserat, guerram
cum quibusdam adversariis suis, et specialiter
cum Pandulfo comite Anguillariae, cotidianis
conflictibus agitabat. Hujus autem comitis
pater multum fuerat imperatori Frederico devotus,
quandiu Fredericus ipse in ecclesiae gratia
|
|