A[d]monet hinc dominas Christum deflere, suique
Exemplo docet hoc. Cum sepius ista moneret,
Anticipat dicti lacrimarum copia finem;
Dumque crucis Christi distinguit tenpus et horam,
In sexta nonaque suam compunctio maior
Contorquet mentem: clavis stat fixa doloris.
Cum semel oraret in nonis, spiritus ille
Nequam percussit maxillam virginis, et sic
Suffudit livore genam, lumenque cruore.
Hec crucis Offitium didicit, velud eius amator
Franciscus docuit, simili quoque more peregit.
Illa precum verba, que plagas quinque recensent,
Ruminat. Hec iubilus, hec sunt sibi cantus amenus.
XXVII - Memoriale quoddam Dominice passionis.
Accidit, et recitare iuvat, quod tempore quodam
Advenit Cene Domini revolutio sacra;
Noxque propinquabat, qua proditor ille Magistrum
Vendere non timuit, presumpsit pacis alumpnum
Corruptor pacis sub pacis prodere signo,
Et tenebris dampnare diem, caligine lucem
Perdere, mortali contractu vendere vitam.
Iamque pavor mortis instabat et ille cruentus
Sudor agonie, qua Patrem Filius orat
Humanum sapiens calicis quod transeat [h]austus.
Secretum celle petiit, se virgo reclusit.
Orans prosequitur orantem, mestaque mestum;
Captio crudelis, illusio turpis, amara
Que tulit ille pius et mansuetissimus agnus,
Virginis in mentem subeunt, vehementius herent.
Singula dum recolit, dum mens se cogit ad ista,
Per totam noctem pia virgo diemque sequentem
Extra se rapitur, sua lumina cogit in unum.
|
1
5
10
15
20
25
30
|