Signiferis, uexilla iubentque educere castris
Viribus ac totis clausas insistere portas,
Vi saltem reserantis adire ut limina celum
Principis aecclesiae liceat, ne friuola tantos
Propellant figmenta uiros et uota retardent
Praesenti promissa loco templisque dicatis.
Talibus imperiis talique hortamine regum
Induuias rapiunt cuncti Mauortis anheli,
Commissas auidi ferro proscindere portas.
Iam quia parta sibi speculantur nigra Quirites,
Vndique dissutis reserant penetralibus urbem
Admittuntque duces ueneranda ad delubra mites.
Hic ubi perfectis nituere altaria uotis,
Ardet inexpletum ductor proferre furorem
Barbarus; infrenes animos sic ira fatigat.
Quid faciat, quo se uertat, quae moenia uisat,
Ignorat rationis inops. Nam summa tenebat,
Spes ubi pestiferis restabat postera Gallis.
At ductor Latii sotium sine more tyrannum
Vt uidet ingruere, placido sic pectore coepit:
"Desine, rex uenerande; satis uirtute peractum,
Nec decet ulterius socios deducere Rhenos.
Nam si itidem Wido uictis spem ponit in armis,
Adueniat tumidus dextra hac (sine, posco) domandus,
Te dominante uiris antiquo foedere iunctis".
Mitior his dictis patitur repedare uolentes
Barbaricos proceres diuerso ab limite lectos
Germanae princeps metuendus et arbiter aulae.
|
135
140
145
150
155
160
|