Pag 90

Delectans mentes, Euterpe, metra canentes
ne possint laedi, livida corda feri!
Vocibus incultis vos, qui mea rodere vultis,
discite de vestris parcere velle meis.
Carmen amate meum; si vos non fingitis aequum,
absint insidiae, dens cadat invidiae.
Riserat inmensis abies pulcherrima membris
arbustum dumi: 'semper es' inquit 'humi.
Te membris turpem fert furca pauper in urbem,
ut sis apta scopis iudicioque focis.
Me ratis antemnis succidit acuta bipennis,
flamina magna fero, vela marina gero.
Tu foricis clausis das paucis commoda causis
et cum claudis haras commoda pauca paras.
Tu ruris caulas, ego claudo divitis aulas;
dumus spreta iacet, dis mea forma placet.
Sedibus apto forum, trabibus suo templa deorum,
orno rates remo, moenia summa tego.
Quis putet esse parum componere templa dearum,
flumen habere scias per mea membra vias.
Non laesus planget, si quis mea robora tanget;
cum peritura doles, tacta nocere soles.
Unde fit ut dumus paucos quaeratur ad usus;
me quicumque capit commoda plura facit.'
'Flatibus occursas, caelestia vertice pulsas'
respondit dumus, 'nos sine laude sumus;
te, quia laude nites, facient succidere dites,
plantula sed dumi tuta manebit humi.
Sume meas spinas, si vis vitare ruinas:
te sumptis spinis credo carere minis.'