XXXII. Miserunt aliquando ad illum fratres qui
morabantur in solitudine quę Bifurcum dicitur, consilium flagitantes
qualiter conversari in heremo deberent, qualiter diabolicis
inpugnationibus resistere potuissent. Quorum nuntii cum ad
monasterium a quo Romualdi cella longius aberat pervenissent,
ilico venerabilis vir per spiritum, eorum cognovit adventum, pręcepitque
abbati Ansoni, qui sibi tunc assistebat, dicens: «Vade», inquit,
«et pulmentum fratribus prepara, qui de longinquis partibus
|
1
5
|