VERSUS PETRI IN LAUDE REGIS.
Culmina si regum dudum cecinere poetae,
Falsaque pompifero dixerunt carmina gestu,
Ut quid famosis splendentia facta triumphis
Torporis lateant Karoli sub tegmine regis.
Quem rex altipotens, caeli terraeque creator,
Totus ubique deus docuit, nutrivit, ornavit,
Cui dedit ipse pius merito pollentia regna,
Quae genitor tenuit multa pietate gubernans.
Sed postquam ipse pater rediit per funus in arvum,
Hic domuit Lango – properans ad proelia – bardos,
Atque suis animo pedibus submisit herili.
Viribus insignis quaerentes iurgia reges
Stravit, et infaustos misera de sede potentes
Expulit, et iusto nutrit moderamine gentes,
Quas illi dominus tribuit pietate regendas.
O rex bellipotens, clemens et mente benigne,
Qui pontum, qui rura regis, qui regna gubernas,
Templorum domini magnus fabricator, et apte
Pauperibus largo dispensas plurima dono,
Qui rigidas errore diu baptismate gentes
Perfundis, placidi mittis ad gaudia regni;
Subiectos reficis dulcique lumine vultus;
Cunctorumque sacro restringis crimina freno,
Cuncta gubernanti semper sis firmus amicus,
Ut qui terreni laetaris culmine regni,
Aeterno valeas cum sanctis vivere regno,
In quo nulla famis, lacerans nec pestis habetur,
Nullaque meroris servantur vincula cordis.
Non dolor aut gemitus, fragilis nec iurgia linguae,
Nulla senectutis metuendae toxica saeva
Mortifero poterunt iaculo disperdere quemquam,
Sed sine fine manens celebratur vita beata,
Angelicumque canit productis vocibus agmen,
Et numquam fessi spoliantur cantibus aptis.
Sed tamen ut vestrum succendat lampade pectus
Verus amor, procerum paucis certamina verbis
Dicam, qui regis tenuerunt iussa superni.
Noe, quam Moyses descripsit, conditor arcae,
Permansit meritis liquidis tunc salvus in undis.
Samson iratum decoratus crine leonem
|
|