Pag 89

sed p[eccatores]”. Excusavit et discipulos dicens: “Non possunt filii nuptiarum, quamdiu sponsus
est cum eis, ieiunare”. Et quibusdam petentibus signum ait: “Generatio prava signum querit,
signum non dabitur ei, nisi signum Ione prophetae”. Et subdidit de regina austri et inmundo
spiritu. Et cum quedam mulier dixisset: “Beatus venter, qui te p[ortavit], et u[bera], que s[uxisti]”,
respondit: Quin immo: “Beati qui au[diunt] ver[bum] Dei et c[ustodiunt] i[llud]”. Et cum quererent
eum mater et fratres eius, ait: “Quicumque fecerit voluntatem patris mei, qui est in
celis, meus frater et soror et mater est”. Adhuc eo loquente princeps synagoge nomine Iairus
accessit et pro filia intercessit; et cum iret ad suscitandum eam, emorroyssa tetigit fimbriam
vestimenti eius, et curata est. Et ingressus domum archisynagogi filiam suscitavit. Et cum
venisset ad domum suam Nazareth, duos cecos illuminavit, et mutum demoniacum liberavit.
Unde cum laudaret eum turba, Pharisei dicebant: “In Beelzebub eicit demonia”; quos multipliciter
redarguit Dominus, loquens de regno diviso et filiis exorcistis et de regno Dei et
de vasis fortis et de peccato blasphemiae et de arbore et thesauro bono et malo. Ad hec intravit
in quoddam castellum, et Martha excepit illum in domum suam, et Martha ministrabat, Maria
vero verbum illius audiebat; de qua dixit, quod meliorem partem elegit. Iohannes cum
audisset in vinculis opera Christi, misit ad eum duos ex discipulis suis dicens: “Tu es, qui venturus es,
an a[lium] ex[pectamus]”? Quibus Dominus: “Nunciate Iohanni que vidistis et audistis, quia ceci
vident” etc. Et conmendavit Iohannem multipliciter de constantia, de severitate, et
vocavit eum plusquam angelum, et quod inter natos mulierum non sit maior eo, et quod
ipse sit finis legis et prophetarum, et assimilavit generationem illam pueris sedentibus in foro,
quia detrahebant Iohanni et sibi, et exprobravit civitatibus, in quibus miracula fecerat.
Redeuntes quidam apostoli nuntiaverunt que fecerant, et duxit eos in desertum locum. Post hec
designavit et alios discipulos LXXII, de quorum numero Barnabas et Cephas, Mathias et
Barsabas et Tadeus fuisse dicuntur, et misit illos binos ante faciem suam dicens: “Qui vos
audit, me audit, qui v[os] s[uscipit], m[e] s[uscipit]”. Qui quoque reversi cum gaudio dixerunt:
“Domine, demonia subiciuntur nobis in nomine tuo”. Quibus ait: “Nolite gaudere super hoc, sed
quia nomina vestra s[cripta] s[unt] in celis”. Tunc exultavit Dominus dicens: “Confitebor tibi, pater
celi et terre, quia abscondidisti hec a sapientibus et revelasti ea parvulis”. Et addidit, quod
omnia sunt tradita, et quod nemo novit patrem, nisi filius, et e converso; et ad discipulos
ait: “Venite ad me omnes qui laboratis et h[onerati] e[stis], et tollite iugum meum s[uper] v[os]”.
Et addidit, quod, qui vult esse discipulus, renuntiet omnibus, ut edificet et regnet, quia,
qui vult edificare, conputat sumptus et qui vult pugnare, conputat milites. Et factum est
in sabbato secundo primo, cum transiret per sata, discipuli vellebant spicas et manducabant; quod
cum arguerent Pharisei, excusavit eos exemplo David et sacerdotum in sabbatis offerentium
et circumcidentium. In sequenti sabbato curavit hominem habentem manum aridam et arguit
eos qui observabant, si curaret in sabbato. Et secessit [Dominus] inde, nolens contendere
cum Phariseis iuxta illud: Non contendet nec clamabit. Et exivit in montem orare,
ubi pernoctavit in oratione. Die facto vocavit discipulos et sedit secus mare, et congregatis
turbis ascendit in naviculam et docuit turbas in parabolis. Et proponens parabolam seminantis
in triplicem terram, secundo seminantis bonum semen, cui superseminavit inimicus zizania. Tercio