inquam ne frequentius scriptis incurrat ne similitudo mater sacietatis
suum ingerat taedium animis. Notandum autem est hunc modum
dicendi semper per se enitescere, tamen cum particula, inquam,
adiungitur praecipue. Utendum est etiam interdum indignatione
interdum ammiratione, modo gaudendo, modo dolendo, nunc
inculcando, nunc tantum ornando locutionis hunc modum fieri. Notandum
quoque non solum per supradictos modos, verum etiam per
casuum variationem fieri. Ut Persius:
Ex nichilo nichil, in nichilum nil posse reverti.
Idem:
. . . pape! Marco spondente, recusas?
Marcus dixit, ita est; asigna, Marce, tabellas.
Est et alia species, verba quidem sono similia, sensu vero gerens
diversa. Exemplo pateat: << obire an te convenit >>. Quae quidem
species raro scriptis incidit.
4. Reperitur vero huiusmodi color ut multa nomina sine coniunctione
copulentur,:
Nubila, nix, grando, fulmina, venti.
Vel, << Clarus ingenio, sublimis virtute, non humilis, eloquio profluens,
sapientia renitens, aptus amicus largus affabilis >>. Huic
simile reperimus cum multa verba cessante coniunctionem interpositione
connexa digerimus. Cicero:
Abiit, abscessit, evanuit; Terentius:
Venimus, vidimus, placuit. Idem effertur:
. . . imus, ad sepulchrum venimus,
In ignem posita est.
Quod tunc suggerit aptius cum multa quasi in unam congeriem
colligimus ipsaque multa succincte transcurrimus. Haec autem species
solutio dicitur.
|
|