Quarte Egloge titulus est: Dedalus. Collocutores Gallus et
Tirrenus.
       
Gal. Tale quis ingenium, tanti quis muneris usum?
       Ut niveum compegit ebur, nervosque loquentes
       Addidit ac numeros ! Dic, o Tirrene, quis ille?
       Dedalus? Anne alius dextre successor et artis ?
Tir. Dedalus ipse fuit, nec falleris omine, Galle,
       Artificum stupor eternus, quem docta potensque
       Miratur natura virum; michi maximus ille
       Argutam dedit hanc citharam plectrumque modosque.
Gal. Cuius amor meriti ? cuius pulcherrima merces ?
Tir. Nullius. Nam sponte meum quesivit amorem,
       Dignus quem silve, quem grex, quem pastor adoret.
Gal. Qua tamen hec regione tibi sors obvia venit ?
Tir. Est nemus aerium, trabibus quo frigida quernis
       Submovet umbra diem; non illic aura, nec estus,
       Non gregis aut hominum vernos premit ungula flores;
       Fontibus aversis circum duo flumina surgunt,
       Hoc secat Etruscos, petit illud gurgite Romam:
       Hic, quasi venturi presagus, tristia mecum