III. Additio.
208.
Nam cum Franciscus de morbo convaluisset
Fecissetque sibi vestes ex more decentes,
Clarus ei genere sed inops in paupere veste
...............................................
IV. Additio.
...............................................
Lapsus equo celer accurrit, devotaque iungit
Oscula leproso, quibus et munus superaddit.
Mox ascendit equum, sed, disparente leproso,
Nusquam vidit eum cum campus utrimque pateret.
Miratur, laetusque Deum laudans benedicit,
Ad maiora magis ex hoc conscendere sperans.
Sola proinde loca maeroribus apta requirit,
In quibus audivit pietas divina rogantem.
237.
V. Additio.
246.
Quadam namque die, precibus dum fortius instat
Et contemplandis divinis totus inhaeret,
Christus ei Iesus apparuit ut crucifixus;
Cuius ad intuitum sic est affectus ad ipsum
Ipsiusque crucem, sic passio pectore toto
Est impressa sibi, mentique medullitus haesit,
Ut, quoties ex tunc Christi crucifixio mentem
Tangeret, a lacrimis vix se compescere posset.
Intellexit in hoc evangelicam sibi formam
A Christo tradi, qua quemque venire volentem
Post ipsum docet, ut sese neget et, cruce sumpta,
Eius devote vestigia recta sequatur.
|
|