victor exultet, tunc eo cum gente sua lignorum
parietibus angustato, non valente tam
cito ad regressum portae recurrere, aut se cum
exteris immiscere, quidam milites gallici electi,
et deputati ad succurrendum regi Karolo,
et suis centenis, circum introytum aggeris stantes,
statim prodeant per spatia campi, et Catalanos
praevalentes ut sub armis exterminentur,
possint concussionibus macerare. Quid enim
foedum saeva conscientia non praesumit? Laesa
quidam scientia ad suae horribilitatis accidiam
se retorquens, obscoena semper cogitat, et
veritati propria praesumptione detrectat.
Post haec frequenter contra hujusmodi ad aures
dicti Petri rumoribus multorum inculcatis,
idem Petrus futuri praecipitii cogitatione perplexus,
et imminentium discriminum cura gravis,
ignorat protinus quid sit acturus: an ipse
videlicet, qui nequit secum tantam militiam ducere,
ut, si expediat, possit multitudini gallicae
ad pugnam conventurae resistere, se inter famelicas
fauces jactitet Gallicorum; an magis
jurisjurandi religione necessitudine violata, in
poenam infamiae pactorum malit incidere, quam
praeceps in tot visa pericula se jactare. Cogitans
igitur satisfacere jurijurando, non pugnando,
sed in agonis loco protestando, quod sine gravi
periculo in loco illo decreto, ad quem debebat
occasione belli tanta multitudo Gallicorum convenire
......; qualiter in agonis campo se solum
saltem armatum quasi ad certamen accintum
ignorantibus queat Gallicis praesentare.
CAP. XI
PETRUS DE ARAGONA VADIT AD LOCUM PUGNAE
INCOGNITUS.
Ergo personam sagaciter institoris assumens
et deponens regis exuvias, cum uno scutifero dextrarium
aliquem adestrante, ipseque veloci et
agili equo insidens, iter arripuit, ut, die adveniente
statuta, in agonis campo bajulo regis
Angliae se praesentet, volens in itinere aut de
convenientibus ad pugnam videri, aut mercator
equos ducens, ut distrahat pugnaturis obviantibus
apparere. Sicque nocte tantum ad campum
belli properat, ut cognosci non possit, et cum
passus, per quos Catalani transituri erant venientes
ad pugnam, custodirentur de industria
gallica, dictus Petrus de Aragonia numquam custodum
passuum voce subsistens interroganti, quis
esset aut se de convenientibus ad locum, ut venditorem
equorum et equos ducentem, ut distrahat
ficto mendacio, confingebat. Sicque sagacitatibus
pervenit usque ad locum pugnae incognitus et
illaesus. Postquam vero Petrus de Aragonia loco
applicuit, praemature videlicet ante diem statuti
|
|