sublimiora conscendat; unde, cum subtiliter futura contemplor,
utriusque hominis intelligo fieri geminam resolutionem. Audite
igitur vocem premortui senis, audite et intelligite verba mea,
quoniam in puritate consientie loquar, nec pretermittam dicere que
videro expedire. Fui eo tempore vir consularis, quo rex Lotarius nos
in manu valida obsedit, credens civitatem servituti perpetue subiugare.
Recessit tandem, spe propria frustratus et honeratus proprio
labore; nam ante ipsum et postea quidam imperatores idem fecere
temptaverunt, qui suum similiter propositum nequiverunt ducere ad
effectum. Que igitur igominia esset, ut uni clerico redderetur civitas,
que regibus et principibus contradixit ? Qua fronte de cetero
loqui possetis, si archiepiscopalis mitra superaret civitatem, quam
regalis, immo imperialis corona non potuit expugnare? Sustinete
modicum et nolite pertimescere, quia potens est Dominus et miserebitur
vestri. Sustinete igitur et pugnate viriliter, quoniam in
maximo certamine triumphus glorie acquiritur, et qui non desistit
currere, bravium recipit peroptatum. Si famem patiemini, et utiliter
pugnaveritis, vobis redundabit ad gloriam; quoniam gulosi et ebrii
effeminati et pusillanimes reperiuntur. Temptetis etenim quecumque
comedi possunt, quia omne, quod in os intrat, in ventrem vadit,
et per secessum emittitur. Porro, si pactum feceritis cum cancellario,
tantum servabit positum, quousque ipsum poterit sub alicuius iuramenti
vinculo violare. Nolite itaque mittere serpentem in sinu,
murem in peram, lupum in ovile, adulterum cum virgine: quia male
remunerant hospites suos. Nam hoc probavi, hoc experimento
didici, quod raro potest inter Latinos et Teutonicos perfecta dilectio
inveniri. Reminiscamini tandem maxime urbis Mediolani, quam
Fredericus imperator modernis temporibus cum Lombardis per
septennium obsedit; et cum eam non posset vi aliqua expugnare, sub
occasione pactorum fuit civitas penitus destructa, et in burgos miserabiliter
tripertita. Post destructionem autem, quantam cives mediolanenses
in personis et rebus passi fuerint iacturam, longum esset
per singula enarrare. Nam plures in terram Saracenorum iverunt,
numquam ad propria redeuntes; unde ipso rum sanguis versus est in
barbaras nationes, et qui erant imitatores christiani nominis, effecti
|
|