tantopere affligis? Liceat gaudere parumper,
si tot sceva tuos veniens Fortuna favores
abstulit et letis posuit sua pocula rebus,
offitio sic functa suo; sapientia tantos,
quos pateris, merito potuit lenire dolores
et morbos curare tuos luctusque iuvare.
Non modica est virtus laetae servare temonem
sortis et in claro vitare pericula caelo
atque in tranquillo componere lintea ponto;
summa ea vis animi pollensque est pectus et ingens
ingenium vitae primum componere mores,
post tibi placatos sapienter reddere reges
obsequiis pedibusque tuis atque annua census
pondera sollicita quam primum exponere dextra,
quo tua tuta quies, tua quo mens laeta futuro
exeat, et rebus praesint pia sceptra secundis
prima fronte tuis, nulloque errore trahantur
pectora, mutatis eadem videare diebus.
Non decet ut multos facies gerat una colores:
optima mens voto tantum depascitur uno.
Non gemitus lacrimeque pie potuere dolores
abiecisse tuos, non suffectura venenum
tollere quae magno mictis suspiria caelo;
aurea conca potest, haec est medicina saluti,
haec menti spes certa tuae. Cum debita Christo
feceris, Alfonso praestes, miseranda, tributum,
teque piamque humilem reddas fugiasque tumultus
ingentesque animi motus et pectoris estus
|
40
45
50
55
60
65
|