illius. Item Iob XXXVI: Non te ergo superet ira, ut aliquem
opprimas, nec multitudo donorum inclinet te. Item: Desine ab ira
et derelinque furorem; noli emulari ut maligneris. Item Ecclesiastes
XI: Aufer iram a corde tuo et amove malitiam a carne tua.
Ideo nota quod, si homo resistere ire non posset, tot auctoritatibus
iram Deus non prohiberet. Ideo dicit beatus Iacobus, I:
Sit autem omnis homo velox ad audiendum, tardus autem ad loquendum
et tardus ad iram. Ira enim viri iustitiam Dei non operatur.
Ideo dicit Sapiens, Prover. XXVII: Grave est saxum, et onerosa
est arena, sed ira stulti utroque gravior. Ira non habet misericordiam
nec erumpens furor, et impetum concitati ferre quis poterit?
Item, super illud Prover. XII: Fatuus statim indicat iram suam,
dicit glosa: «Natura ire est ut prolata magis ferveat, occultata
languescat». Item Prover. XXVI: Qui imponit stulto silentium,
iras mitigat. Imponere stulto silentium est non promovere eum
ad prelationis dignitatem, quia, sicut dicit Ecclesiastes X, est
malum quod vidi sub sole, quasi per errorem egrediens a facie principis:
positum stultum in dignitate sublimi et divites sedere deorsum.
Vidi servos in equis et principes ambulantes quasi servos super
terram. Hoc cotidie videmus fieri, quia aliquis preficitur, qui non
valet tres denarios, nisi illos haberet in ore, et hoc fit amore privato;
et alius, qui erit ydoneus et sufficiens, nullam poterit gratiam
invenire. Et hoc totum predixit Sapiens in Eccle. IX: Vidi
sub sole nec velocium esse cursum nec fortium bellum nec sapientium
panem nec doctorum divitias nec artificum gratiam, sed tempus
casumque in omnibus.
De ira que conceditur, et de Moyse, qui legitur quater iratus.
De malis prelatis qui nunquam volunt a subditis satisfactionem recipere.
Notandum autem quod, iuxta Psalmistam et Apostolum, ira
conceditur, dummodo sol non occidat super iracundiam nostram.
Unde Apostolus, ad Ephe. IIII: Irascimini et nolite peccare. Sol
non occidat super iracundiam vestram. Conceditur ergo ira que
|
|