quem cum persequerentur, quendam monachum comprehenderunt,
cęcaverunt, nares, linguam et auriculas absciderunt. quam infestationem
et molestiam domnus abbas per suum nuntium intimavit
domno papę qui tunc erat Florentię. qui cum Romam
reversus esset, misit ad eos suos legatos ut domno abbati legem
facerent, et venientes ante papam indutias petierunt, ut super hoc
consiliarentur, et datę sunt indutię dierum .X. iterum indutias
acceperunt dierum .XX. tunc obligavit se Iohannes de Crescentio
domno papę, ut si in isto termino abbati legem non faceret,
.CCC. Iibras argenti componeret. ad quem terminum venire noluit.
post multos vero dies advocatus domni abbatis stans ante
pręsentiam pręfati pontificis et episcoporum et iudicum, cepit
cuncta referre mala superius scripta, vel a Crescentione et filiis
eius, contra hoc monasterium perpetrata. his auditis domnus
papa consilium a iudicibus quęsivit. qui omnes simul ostenderunt
hoc capitulum Codicis Iustiniani dicentis: « Eius qui per
contumaciam absens, cum ad agendam causam vocatus esset
« condempnatus, negotio prius summatim perscrutato, appellatio recipi
non potest ». et legaliter consilium dederunt domno papę,
ut faceret investituram domno abbati de his quę hoc monasterium
detinebat, et ex quibus filii Crescentionis molestias inferebant,
ut secure omni tempore possideret. et quia perpetrati fuerant
sacrilegia, homicidia, incendia, divastationes, haberent potestatem
iudicandi quoquo modo possent. et si ipsi vel heredes eorum
de prędictis castris et rebus pręlitigare voluerint, aut molestias
inferre, .C. libras auri optimi componerent, medietatem Lateranensi
palatio et medietatem huic monasterio. quod et prędictus
domnus Nicolaus pontifex fecit.
|
|