I
De miserabili humane conditionis ingressu.
(1) « Quare de vulva matris egressus sum, ut viderem laborem
et dolorem et consummerentur in confusione dies mei?».
Si talia locutus est de se ille quem Dominus sanctificavit
in utero, qualia loquar ego de me, quem mater mea genuit
in peccato? Heu me, dixerim, mater mea, quid me genuisti
filium amaritudinis et doloris? «Quare non in vulva mortuus
sum? Egressus ex utero non statim perii? Cur
exceptus genibus, lactatus uberibus?». Natus in «combustionem et cibum
ignis?». «Utinam interfectus fuissem in utero, ut fuisset
michi mater mea sepulchrum et vulva eius conceptus
eternus». «Fuissem enim quasi non essem, de utero translatus
ad tumulum».
(2) Quis ergo det oculis meis fontem lacrimarum, ut fleam
miserabilem conditionis humane ingressum, culpabilem
humane conversationis progressum, dampnabilem humane
dissolutionis egressum? Consideraverim ergo cum lacrimis
de quo factus sit homo, quid faciat homo, quid futurus sit
homo. Sane formatus est homo de terra, conceptus in culpa,
|
|