Amalfitanus, Alfanus Salernitanus, Sergius Neapolitanus, Iohannes
Surrentinus archiepiscopi; Ieronimus, Albertus, aliique quam plurimi
episcopi; Landulfus Beneventanus princeps, Robbertus, Petrus
Gerardus comites; et alii quamplures. assurgens Iohannes prefati
monasterii abbas, conquestus est super denominatum Albertum
monachum dicens: «Obsecro, Domine, misericordiam vestram, et
«omnium, qui huic sancte synodi intersunt, ut faciatis michi iusticiam
«de Alberto monacho, qui cellam Sancti Vincencii, scilicet
«Sanctam Mariam in Castanieto monasterio nostro subripuit, ibique
«sibi nomen et specimen officii abbatis usurpatum, et in presencia
«sanctissimi pape Leonis refutatum, ac sub interposicione perpetua
«anathematis contradictum, testantibus venerabilibus viris Humberto
«cardinali, Petro Amalfitano, Voadalrico Beneventano archiepiscopis,
«nunc iterum temerario auso usurpavit, et ipsam cellam iam
«dicto monasterio violenter contendit». ipso vero Alberto assurgente,
et se per comitem, cuius vi hoc egerat, defendere nitente, dum
nulla pars iusticie sibi faveret, litteris diffinicionis, et constitucionis
sepe dicti semperque dicendi beate memorie domni pape Leonis recitatis,
et sacro sigillo munitis, atque testimonio predictorum venerabilium
archiepiscoporum confirmatis, iudicio tocius sinodi est
diffinitum: prefatum Albertum debere nomine, et officio male
arrepto privari, et monasterium Beati Vincencii perpetualiter investiri
de iam dicta cella, omnibusque suis pertinenciis; quod et
factum est. ipse namque Albertus monachus, dictus abbas, nomen,
et officium abbatis, atque cellam per virgam in manu pape refutavit;
et quia erat anathematizatus, ab omni altaris ministerio
|
|