quia sicut in vino moralis doctrina, que propria monachorum
est, ita tipica que ad fidem pertinet designatur in pane, que et ipsa
sacerdotum propria est, quomodo que precripta in congregatione
manentium. Quamobrem, et ab hoste fidei non minus quam ab
hoste morum, cavendum est, ne non prodeat modeste vivere. si vita
ipsa que in fide, dum nova doctrina incaute sumitur, erroris infectione
necetur. Et de hoc quid dicendum? Non in clanculo factum
est, ut nesciri queat, fuisse novos hereticos in diebus quibus ordo
iste convaluit, qui libros suos, ac si amicitie gratia, eidem lectitandos
offerrent, in quibus orthodoxe fidei videretur soliditas contineri.
Sed quid dicit Scriptura? «Beatus homo, quem tu erudieris
Domne: et de lege tua docueris eum.» Noverunt Patre qui erant
de ordine infectionem et iusserunt corvo, ut a suis limitibus doctrinam
pestilentem secluderet. Corvus cum in bona parte accipitur,
Cristum designat, sicut columba Spiritum sanctum. Ipse enim denigratus
est propter nos, accipiendo similitudinem carnis peccati, ut
ecclesie sue, in Spiritu sancto, columbe formositatem afferret. Huius
summi magistri docentis et perhibentis omnibus humilitatis exempla,
tipum in primo statu tenuit Moyses, in secundo Paulus, in tertio
quis erit nondum manifeste congnoscitur. Tres sunt Egypti, et tria
deserta, et tres sublimitates in hac vita, ad quas invitatus est Dei
populus. Prima Egyptus regio est, secunda synagoga, tertia pcpulus
christianus qui carnaliter vivit: ab his tribus exeundum erat volentibus
vitam castam et incoinquinatam servare. Prima enim cogebat
israelitas lutum paleasque componere, secunda legem carnis servare,
tertia opera carnis perficere. Igitur corvus iste aliquem doctorem
designat, qui, ad nutum patrum iubentium, doctrinam ipsam
pestiferam mordebit et expellet, et ne hanc inveniat incautus hec
diligenter abscondet. Quod autem invidus ille, ad extinguendas discipulorum
animas, nudas ante illorum oculos puellas saltare fecit,
prope est in ianuis et iam prope ut compleatur, ut cogatur Benedictus
affugere, et locum, non hostem mutare. Nudas denique septem
puellas coram teneris Benedicti discipulis invidus et
impiisimus presbiter fecit saltare, quia carnales concupiscentias quas
nutriunt coram religiosis pueris sacerdotes, non Christi sed diaboli,
velut ludendo, sed illudendo, enarrare non metuunt, cupientes saltim
de illorum discipulis in peccatis habere socios, in quorum perfectionis
gloria illorum vita perdita offensa tabescit, eo quod nomen
sanctum hereditare cupiant, sed laboribus sanctorum participes esse
nolunt. Si autem sola invidia tantorum facinorum auctrix est, quid
restat melius quam fugere ad montem, et abscondere quemlibet
|
|