DOMINO EXCELLENTISSIMO FILIO NOSTRO ET SPIRITALI COMPATRI,
PIPPINO REGI FRANCORUM ET PATRICIO ROMANORUM PAULUS PAPA.
Ad referendas gratiarum actiones praeclarae ac benignissime excellentiae vestrae
ob tanta beneficia praesidii sanctae Dei ecclesiae et populo Romano a vobis irrogata
nullus ut opinor humanus sermo sufficere valebit, neque praemiorum huius mundi
ad horum remunerationem digna vobis possunt rependi; verumtamen est unus solus
et verus in tribus substantiis consistens Deus, qui iusta caelestis regni gaudia et
victoriae triumphum inpertire ac retribuere excellentiae vestrae potest.
Interea properantibus ad nos Wilchario, scilicet reverentissimo fratre et coepiscopo
nostro, atque Dodone et Wichado fidelissimis vestris missis, obtulerunt nobis
mellifluos ac desiderantissimos apices a vestra destinatos christianissima excellentia.
Quos intuentes, protinus agnita prosperitas vestrae laetitiae, solito exultationis gaudio
interna pectoris nostri viscera redundaverunt, creatorem nostrum ac redemptorem
dominum Deum continuis precibus inplorantes, ut diu nos ac sedule de vestra ampliori
iocunditate et caelitus de hostibus concessis vobis victoriis annuat gratulari.
Ad vero, excellentissime fili et spiritalis compater, per easdem honorabiles vestras
syllabas certissimam nobis solite pollicitationis fiduciam contulistis: vos firma perseverantia
decertaturos fore ad defensionem sanctae Dei ecclesiae et universi populi
Romani atque totius provintiae, iuxta id quod polliciti estis beato Petro et eius vicario,
prodecessori nostro, domino et germano meo, sanctae recordationis Stephano pape, et
in ea vos sponsionis fide permansuros. Et profecto, bone, christianissime atque a Deo
institute rex, magna nobis in hoc credendi materia conferitur; nec enim aliter fidelium
mentes estimare possunt quam id, quod crebro a vobis pio intuitu operatum
cernimus et rei experimentum didicimus.
Sed, bone, potentissime regum, ecce nunc oportunitas, ecce necessitatis dies
cogunt et tempus ingruentis meriti exigit, ut sanctae Dei ecclesiae et huic a vobis
liberate provintiae solite subvenire atque succurrere quantotius christianitas vestra
satagat. Nos quippe post Deum et eius sanctam gloriosam genetricem atque sacratissimos
|
|