ulciscitur, in ius hereditariae successionis nullatenus admittatur, ego qui in
homicidam matris meae, Romanae scilicet aecclesiae, ulcisci nequeo, ultores
saltim impellere non temptabo?
Deputa ergo me, o rex, fideliter consulentem, non procaciter obloquentem.
Vel si placet, estimato me prae dolore peremptae matris
insanum, non adversus excellenciam regiae maiestatis insolenter elatum.
Sed o utinam ego ante tribunal tuum adiudicer reus perduellionis, dum tu
tamen in adversarios apostolicae sedis vindices arbiter aequitatis. In cervicis
meae iugulum securis vibrata deseviat, tantummodo Romana aecclesia
propriae dignitatis apicem per te reparata conscendat.
Porro si Kadaloum cito velut alter Constantinus Arrium destruis, et
aecclesiae pro qua Christus mortuus est pacem reformare contendis, faciat
te Deus in proximo de regno imperiale fastigium scandere, et a cunctis
hostibus tuis insignis gloriae titulos reportare. Alioquin si adhuc dissimulas,
si mundi periclitantis errorem, cum possis abholere, detrectas. Et reliqua.
Cohibeo spiritum, et consequenciae relinquo lectoribus intellectum.
Amen.
121. |
|