narratio connectuntur. hoc autem euidenter
cernetur, cum cuiusque per se exemplum ponetur.
Est uero exordium secundum tullianam diffinitionem
oratio idonee conparans animum auditoris ad reliquam
dictionem.
Narratio quidem est rei geste uel quasi geste explanatio.
Est autem conclusio totius orationis exitus siue
determinatio.
Ista siquidem singula hac ratione digessimus, quoniam
necesse est, ut orator qui apte distincte ordinate loqui
ad suadendum desiderat aliquod prius captando exordiri
studeat, nisi forte inimicum uel aliquam indignam personam
conueniat; secundo narrationem adiciat; tercio conclusionem
ponat, que prescriptis finem ingerat. horum
exempla scribentur infra.
IX.
Beniuolentiam quoque in epistolis alio et alio modo
tribus in locis captamus.
In salutatione uidelicet primo, si tria uel iiii ad
laudem adiectiua ponamus.
In prologo seu exordio, cum mittentem uel cui mittitur
aut utrique uel alteri rem aptam conmendamus.
In conclusione etiam, si laudem et conmendationem
concludendo repetamus.
|
|