De verbo impersonali
Verbo impersonali tempore praesenti amatur, praeterito inperfecto
amabatur, praeterito perfecto amatum est vel fuit, praeterito plusquamperfecto
amatum erat vel fuerat, futuro amabitur.
Inperativo <modo tempore praesenti> ametur, futuro amator.
Optativo modo tempore praesenti et praeterito imperfecto
ut<inam> amaretur, praeterito perfecto et plusquamperfecto utinam
amatum esset vel fuisset, futuro utinam ametur.
Subiunctivo modo <tempore praesenti> cum ametur, praeterito inperfecto
cum amaretur, praeterito perfecto cum amatum sit vel fuerit,
praeterito plusquamperfecto cum amatum esset vel fuisset, futuro
cum amatum erit vel fuerit.
Infinitivo inpersonali tempore praesenti et praeterito inperfecto
amari, praeterito perfecto et plusquamperfecto amatum esse vel fuisse,
futuro amatum iri.
Gerundia vel participalia nomina sunt haec: amandi amando
amandum.
Supina sunt haec: amatum amatu.
Quot participia trauntur ab hoc verbo activo? Duo. Quae? Praesentis
temporis et futuri. Da praesentis. Ut amans. Da futuri. Ut amaturus.
Amans unde formatur? A prima persona praeteriti inperfecti
indicativi modi. Quo modo? Amabam bam in[n] ns fit amans. Amaturus
unde? Ab ultimo supino. Quo modo? Amatum amatu addita rus
fit amaturus.
Verbum passivum amor amaris vel amare amatur, et pluraliter
amamur amamini amantur; praeterito inperfecto amabar amabaris vel
amabare amabatur, et pluraliter amabamur amabamini amabantur;
praeterito perfecto amatus sum vel fui es vel fuisti est vel fuit, et pluraliter
amati sumus vel fuimus estis vel fuistis sunt fuerunt vel fuere;
praeterito plusquamperfecto amatus eram vel fueram eras vel fueras
erat vel fuerat, et pluraliter amati eramus vel fueramus eratis vel fueratis
erant vel fuerant; futuro amabor amaberis vel amabere amabitur,
et pluraliter amabimur amabimini amabuntur.
De inperativo. Imperativo modo tempore praesenti ad secundam
et tertiam personam amare ametur, et pluraliter amemur amamini
|
|