XX
Quod nichil proderit dampnandis.
(1) Tunc non proderunt opes, non defendent honores, non
suffragabuntur amici. Scriptum est enim: «Argentum eorum
et aurum eorum non valebit liberare eos in die furoris
Domini». «Flebunt et plangent reges terre cum viderint fumum
incendii», «propter timorem tormentorum eius».
«Quid ergo facietis in die visitationis et calamitatis de
longe venientis? ad cuius fugietis auxilium?». «Unusquisque
onus suum portabit». «Anima que peccaverit, ipsa
morietur».
(2) O districtum iudicium in quo non solum de factis, sed
«de omni verbo otioso, quodcumque locuti fuerint homines,
reddituri sunt rationem», in quo usque ad novissimum
quadrantem exigetur debitum cum usuris. «Quis ergo fugere
poterit a ventura ira?». (3) «Mittet ergo filius hominis
angelos suos, et colligent de regno eius omnia scandala et
eos qui faciunt iniquitatem, et alligabunt fasciculos ad comburendum,
et mittent eos in caminum ignis ardentis. Ibi erit
fletus et stridor dentium», gemitus et eiulatus, luctus et
ululatus et cruciatus, stridor et clamor, timor et tremor, dolor
|
|