et octo fere annos implevit, nec lingua plene promere nec stilus meus exprimere
est profecto idoneus. Erat enim nobilis Herlembaldus coram saeculo
quasi dux in vestibus pretiosis et in equitibus ac armis, sed in abscondito
coram Deo, sicut eremita agrestis, indutus erat laneis. Hunc in pedum
ablutionem pauperum agere vidi, quod in alio nemine me reminiscor vidisse.
Nam cum alicubi per urbem vallatus magna multitudine fidelium se gratis
obsequentium incederet, et horrendos pauperes et debiles inspiceret,
clam alicui ex suis famulis innuebat persistere atque pauperem post ipsum
ad domum secum ducere. Dimissis igitur extraneis, allata aqua cintusque
linteo, egeni pedes nimia cum veneratione abluebat et extergebat. Post haec
|
|