Iohannes Diaconus: Istoria Veneticorum

Pag 130


[Liber III]
[1.] Interea cum essent anni ab incarnatione nostri Redemptoris […] Iohannes dux diem finivit suppremum et ducatus in suo genitore solo remansit. Qui uno anno post filii funus, dum in sancti Zacharie monasterio diem celebraret festum, a pessimis hominibus, exiente eo peracto vespero de ecclesia, insons crudeliter interemptus est. Cuius corpus sanctae moniales in eiusdem ecclesie atrio sepellire studiose procuraverunt. Gubernavit autem Veneticorum populum […] annorum spacio. Deinde ad eundem dignitatis culmen quendam virum Ursonem nomine sublimarunt. Nomina nempe homicidarum, qui hoc facinus peregerunt, hec sunt: Iohannes Gradonicus cum quodam suo nepote, Petrus Stephani Candiani filius et Stephanus de Sabulo, Dominicus Faletri filius, Ursus Grugnarius, duo fratres Salbiani filii et multi alii, nomina corum ignoramus. Sed divina clemencia diu noluit inultum hoc pretermittere scelus. In sancti Sixti festivitate Iohannes Gradonicus cum duobus natis, Stephanus de Sabulo, Iohannes Labresella occisi sunt. Petrus quidem Candianus et Petrus Cletensius, Petrus Flabianicus, Dominicus Faletrus per Petrum Equilegensem episcopum et Iohannem Gradensem archidiaconem et Dominicum Massonem Constantinopolin ad exulandum destinati sunt. Ceteri namque, id est Stephanus Candianus cum Iohannis Gradonici nepote, seu omnes sceleris predicti conscii, repulsi a patria, exilio apud Franciam damnati, redeundi aditum numquan repperire valuerunt. Tamen unus illorum, qui apud Veneciam remansit, id est Ursus Grugnarius, a demonio conquasatus expiravit.
[2.] Prelibatus quidem Ursus dux adversus Dommagoum Sclavorum principem cum navali expedictione properavit, sed cernente eo Veneticorum multitudinem proibuit pugnam, pacem requisivit. Deinde acceptis obsidibus dux ad Venetiam repedavit.

Torna all'inizio