Sit satis exprimere morbos curasque medentis,
In quibus ipsa Crucis preclara potentia fulget
Et meritum famulantis ei virtusque relucet.
Cum foret arreptus furiis, ut gesta recensent,
Frater cui nomen Stephanus, Franciscus ad ipsam
Dirigit egrotum, mandans sibi ferre medelam.
Prosequitur patris verbum: langore gravatum
Consignans, ubi multotiens orare solebat
Obdormire parum fecit; sompnoque retentum
Liberat. Evigilans surgit sospesque recedit.
Quidam Mathiolus dictus, puer atque triennis,
Naribus intrusit lapidem; cui nulla salutem
Ferre manus potuit. Ad Claram curritur; huncque
Christi signavit signo, lapidemque reiecit.
Infectus maculis oculum Perusinus habebat;
Claram curandus adiit. Signavit, eumque
Ad matrem misit, signum crucis ut geminaret.
Hec nate veneranda sequens vestigia, mundum
Spreverat et Christo cupiens servire, soluta
Lege maritali, sub religionis amictu
Concluso cum virginibus se clauserat [h]orto.
Obsequitur proli mater, signoque beato
Lesum signavit oculum. Mox, nube fugata,
Limpidus efficitur. Merito genitricis id actum
Testatur Clara; set se medicamine tali
Asserit indignam mater, prolisque beate
Extollit meritum tribuens ei pondera laudis.
Per quasi bis senos annos afflixit in ulna
Unam de sotiis morbus, cui fistula nomen.
Stillabat saniem per quinque foramina plaga.
Cui virgo compassa, crucis medicamine summo
Plagam curavit sotie, tribuitque salutem.
Illo de numero quedam, cui nomen Amata,
Ydropisim, febrem, tussim, laterisque dolorem
Per tredecim menses fuerat perpessa, nimisque
Tot morbis oppressa simul confecta iacebat.
Conpatiens mater expertam consulit artem,
|
1
5
10
15
20
25
30
35
|