I. Quando verbum personale in inpersonale mutatur, nominativus
est vertendus in ablativum cum 'a' vel 'ab', ut: "ego lego",
legitur a me; et e contrario, quando inpersonale mutatur in personale,
ablativus est vertendus in nominativum, ut: "legitur a
me", ego lego.
2. Quando activum mutatur in passivum, nominativus est vertendus
in ablativum cum 'a' vel 'ab', et accusativus in nominativum,
ut: "ego lego Virgilium", a me legitur Virgilius; et e contrario,
quando passivum mutatur in activum, ablativus est vertendus
in nominativum, et in accusativum nominativus vertendus,
ut: "a me legitur Virgilius", ego lego Virgilium.
3. Quando verbum est mutandum in nominativum participii
presentis, si fuerit solum indiget verbo substantivo, ut: "ambulo",
ambulans sum; si vero fuerint plura coherentia verba, non
indiget verbo substantivo, set coniunctio media est <a>bicienda,
ut: "ego lego et doceo", ego legens doceo. Et e contrario,
quando nominativus participii presentis est vertendus in verbum,
si fuerit ibi verbum substantivum, abiciendum est, ut: "legens
sum", lego; si vero non fuerit ibi verbum substantivum, coniunctio
est adicienda, ut: "legens doceo", lego et doceo.