potest considerari dupliciter, adiective scilicet et c.88v.a
substantive. Si tenetur adiectiva, tunc exponitur:
malum, idest mala accio; et isto modo malum est
aliquid et habet esse nature. Si vero teneatur substantive,
tunc non est aliquid positive in rerum natura,
quia nec est ens nec bonum, sed privacio boni;
et sic privat bonum, ut in subiecto relinquat delictum,
quod remanet in aliquo ente. Et, secundum
hanc viam, raciones et auctoritates dicentes malum
nil esse concedende sunt. Quidam alii dicunt: " Peccatum
et malum nil est in recto, sed est aliquid in
obliquis, quia peccatum et malum est alicuius entis
boni. Non est igitur homo dignus puniri solum quia
bono careat, sed quia bono caret et debet habere" .
Ideo non sequitur quod pro nichilo Deus puniat,quamvis
peccatum nichil sit. Concludo tandem quod privacio
non per se, sed cum debito est in causa. Nunc, ad
raciones, quando dicitur quod peccatum est dictum
aut factum aut concupitum etcetera, dico quod ibi malum
accipitur adiective: et ipso modo est aliquid, sed,
|
1
5
10
15
20
|