de praedicto: sed Spiritus Sancti gratia excitatus,
exurgat leo dormiens de cubili, rugitu cujus
mundi princeps contremiscat.
Cap. XXXVI.
De admiranda Pontificis Romani iniquitate contra
Fridericum.
Aemula regum et principum orbis terrae,
ac consortium impatiens, dudum in
superbiam seculorum liberaliter adducta
Romana sedes, propter illius, qui princeps
esse dicitur sacerdotum, in suum adversus nos
praeconceptum odium, ad universale scandalum
sic exarsit, adeo adverso Ecclesiasticae religionis
ordine, praeter mandata legis, quorum
lator et pater esse debuerat, quae pervertit,
dum se hostilibus rebus immiscens dubios
bellorum eventus, caedes hominum, obsidiones
urbium et universitatum procurat: et undique
pericula populorum sponsam Christi Ecclesiam,
matrem nostram, cujus authoritate
libitum pro licito sequitur, e sanctuario Dei
suarum vindictam inimicitiarum exercens, reddit
(proh dolor) mundo notabilem, ut sub
tam inconstanti et volubili rerum actore, qui
praesidet, et nomine Ecclesiae diversa variat et
confingit, experientia facti singulos edocente,
non immerito ab Ecclesia, pro ejus praeside,
ac patre, mendacii meticulosa suspicio cordibus
hominum inseratur. Quapropter devotionem
tuam contingentia non patimur ignorare.
Nuper enim per quosdam de majoribus fratribus
suis, et religiosos alios viros aspirantes ad