indigent auxilio quam captiui, uidendum est qualiter captiui redemptionis
gaudium implorantes sue possint lamentationis exordia
uariare hoc modo.
2. EXORDIUM CAPTIVORUM.
Nullus asperitatis nodus perhibetur astrictior quam sub clade tyrannica
immisericorditer captiuari. Vel sic: Non potest intelligere quid sit dolor
qui captiuitatis amaritudinem non gustauit. Vel sic: Respectu captiuitatis
quantalibet aduersitas summe beatitudinis est imago. Vel: In fornace
captiuitatis excocti, dilectionis examinant ueritatem.
3. EXORDIUM OBSESSORUM AB INIMICIS.
Et quoniam obsessi parum discrepant a captiuis, uidendum est
quo exordiorum ornatu possint suam epistolam inchoare, hoc modo:
Parum distat a leso qui non potest ictus effugere iam suspensos. Vel sic:
Fere tantum distat obsessus a capto, quantum domus a ruina, si careat fundamento.
Vel sic: Nichil magis obsessos excruciat expectantes, quam
opitulationis dilationem expectare. Vel: Cui spectata denegantur
suffragia, non est mirum si sit proximus desperanti. Dictum est de obsessis
ab hostibus; dicendum est de obsessis a paupertate. Sue
paupertati solatium postulantes sua texant exordia hoc modo.
4. EXORDIUM PAUPERUM.
Quidquid iubet uel iniungit esuries, id Codrus exequi non formidat.
Vel: Effrons uel ieiuna pauperies frenum uerecundie postulantibus
subtrahit. Vel: Repulsam pauperi non opponat quisquis
militat sub fortuna: rosas enim sub rore matutino uernantes certe ante solis
occasum frequenter uidimus desiccari. Vel: Mirice uentos non timent,
set ad minas aquilonis pinus titubant, et arborum tremit uniuersitas altiorum.
Vel: Illud suum est hominis, quod pauperibus erogauit: reliquum non
est hominis, set fortune. Vel: Nichil de substantia diuitum amittit fortuna,
nisi quod misericors largitas subplantauit.
|
|