extiterit, ditetur dono Apostolicae benedictionis
et ceteras BENE VALETE.
Datum X. Kalendas Julii per manum Federici
Diaconi, et Bibliothecarii, ac Cancellarii
Sanctae Apostolicae Sedis, vice Domini Heremanni
Coloniensis Archiepiscopi, et Archicancellarii,
Anno Domini Leonis IX. Papae
III. Indictione IV. ”
Duo quidam viri Hilperinus et Longinus
potentes, et in possessionibus locupletes, inter
duo flumina, Gomanum et Plumba, per loca
et vocabula, nomine Maranello, Occiano,
villa Mayna, Montesicco, in ipso Francisco,
Perricara, Treio, terram cultam et incultam
modiorum duorum millium, et duas portiones
de Castello Mortule, cum Ecclesiis et tenementis
suis, dederunt pro animabus suis Sancti Clementi,
indeque confirmationis chartulas legi¬time
facientes eas Pisicariensi Monasterio feliciter
obtulerunt.
Dominicus Abbas simul et Episcopus
Valvensis.
Praeterea circa tempora ista dum Domnus
Dominicus Abbas floreret in Monasterio,
et fama ejus bonitatis ubique divulgaretur,
contigit ut Ecclesia Valvensis proprio Pastore
viduaretur; et quia sine Rectore esse non poterat,
iste solus ad eam regendam inventus est
dignus. Quid multa? eligitur, consecratur,
et Episopus Valvensis, et Abbas Sancti Clementis
insimul instituitur. In qua honoris celsitudine
positus, monachilis non est oblitus habitus,
sed servavit humilitatem, quam in Monasterio
habere consueverat; pro qua humilitate,
et Deo, et hominibus complacebat.
1056.
Igitur anno ab Incarnatione Domini nostri
Jesu Christi millesimo quinquagesimo sexto,
quidam Loterius, quondam Alberti filius, pro
animae suae redemptione, suorumque parentum
concessit et dedit per chartulam confirmavit,
Monasterio Sancti Clementis, in loco qui nominatur
Banio, medietatem de Castello de Sancto
Eleutherio cum ipso Pojo novem masis
hominum, et terra modiorum octoginta, et
cum ceteris rebus et pertinentiis suis, sicut
ejusdem donationis chartula protestatur.
XXII. ABBAS BERARDUS.
Per idem tempus cum Domnus Dominicus
Valvensis Episcopus, et Piscariensis Abbas,
esset in laboribus constitutus, et fortiter
ipsarum duarum Ecclesiarum vigilantia fatigaretur,
volens onus suum alleviare, tantique
ponderis adiutorem accipere, propterea maxime,
quia de curis et tumultibus Episcopatus
sibi jam tanta succreverant, quod Abbatiae
regimen et negotia detrimentum pati, et minor
ejus videretur profectus; habito consilio
cum Fratribus, unum ex eis, Berardum nomine,
sibi substituit, et ut suas ageret vices in
regiminis, et Abbatiatus sede posuit, sibique
nomen et officium Abbatis attribuit, reservata
suo arbitrio summarum rerum potestate,
et praecipuorum Monasterii negotiorum dispositione.
Igitur Berardus cum, sicut dictum est,
nomen et officium Abbatis suscepisset, fecit
cambitionem cum Gregogrio Abbate Sancti Nicolai
ad Trutinum, et dedit Ecclesiam, quam
habebat Monasterio Sancti Clementis in Comitatu
|
|