corpus meum et animam sum fatigatus plurimum; qualiter
igitur alium ad rectificandum habere conabor? Et dixit
alter: quomodo animam meam dilexero, Deo inobedientem, et
quomodo ipsam non diligam altissimum cognoscentem? Et dixit
alter: quomodo letor et non obedio; et quomodo doleo, te, domine,
recognoscens? Et dixerunt alii: que res finem habet peiorem?
Respondit: regraciari inniti. Et dixerunt alii: quid
est quod magis penitet? Respondit: sapiens in hora mortis qui
non est iuxta suam sapienciam operatus, et in mundo isto qui
benefacit ingrato. Et dixerunt alii: quid legem decorat? Respondit:
veritas. Quid veritatem venustat? Respondit: sensus.
Quid sensum? Lingue custodia. Et quid linguam conservat?
Patiencia. Quid patienciam? Dei timor. Quid Dei timorem?
Loqui de morte semper et servitutem agnoscere. Et dixerunt
alii: quid est inicium veritatis? Respondit: peccatum non committere
etiam parvum. Et quid est medium veritatis? Respondit:
amor Dei conceptus in corde; et finis veritatis quod in corde
non habeas nisi Dei cogitatum. Et dixit alius: mundum querens
non assequitur finem eo quod nullum contingint finem quem
alius finis non assequatur. Et dixit alter: res moderata est
qua minor non sufficit nec ipsa, si non major habeatur, offendit.
Et dixit alter: vinum superfluum facit corpus infirmari, sensum
minui, iram irritat et sapiencie contrariatur; moderatum vero cor
confortat, aufert tristiciam, colorem vividum reddit, cibos digerit.
Et dixit sapiens unus filio suo: ad querendam sapienciam conare,
quia maius comodum quod inde captabis est quod nunquam
solitarius eris. Et dixit alter: sapiens, licet vilis sit, procer
est, et licet alienigena percuncatus, et quamvis pauper sit, homines
indigent eodem. Et dixit alter: non acquiritur sciencia
cum quiete, et labores nemo tolerat si non patiencia substinebit.
|
|