Miror, carissime, quod de illis requiras rebus unum testem, quas testari
possunt non solum multa millia fidelium, sed etiam infidelium. Et si nullus
superesset alius qui harum rerum existere posset testis idoneus, quis
tam vecors inveniretur, qui diceret te scripsisse falsa, si sciret te ideo reliquisse
saeculum ut non solum a verbis vacares mendacibus, sed etiam ab
otiosis? Praesertim cum non civilia monasteria et dissoluta petisti, sed famosum
et celebre Vallumbrosae coenobium, itinere dierum quinque a naturali
solo semotum. Porro de obitu eius clam peracto, quis te certior existit,
qui pro hoc mortis periculo ter te dedisti? Etenim semel utcumque incaptus
evasisti. Alia vero vice, quia dicebatur quod in Travallia arce inexpugnabili
occulte detineretur, eius desiderio accensus, longo itinere confecto,
multis montibus transitis, te ante eiusdem portas obtulisti, in quam
quia inspicere es ausus, quis esses cognitus ideoque captus atque in altissimam
eiusdem turrem deductus per foramen cum funibus, in ipsius es depositus
profundum, quod magis videbatur esse sepulchrum quam habitaculum.
Nam lectuli fulcrum erat coenum, capitale saxum. Nec enim ibi
erat unde digestio occultaretur nec desuper tectum a quo pluvia pelleretur.
Ibi quippe pro nimio horrore vultus tuus et stomachus sic elanguit et
emarcuit, ut cibum per funes tibi dimissum gustare minime posses. Ideoque
nocte media te subtraxerunt et sic semivivum dimiserunt. Altera autem
vice lacum transfretasti, iterum cognitus et captus, donec te praetio
non emisti, evadere nullo modo potuisti. Quae cum ita sint, quis tam crudelis
erit et durus, ut tuis sermonibus existat incredulus? Verumtamen, licet
multum laeter super cuncta quae dixisti, quia sunt vera et aedificationi
|
|