Pag 56

Namque suo servus domino luctando repugnans
calcitrat in stimulum perfidus ipse suum.
Discant mortales dominos proprios venerari:
nam qui fraude nocet, fraudibus ille perit.
Numquid Alexander, numquid tu Cesar es? Unde
tanta superbia, vel tantus, inique, furor?
Tu quis es? Unde furis? Te scimus et unde fuisti,
que sit origo tui quique fuere patres.
Te decet horrendis versare ligonibus arva,
quod genus agresti postulat arte tuum,
Et quis es? Unde venis? Cro, cro! Vesane, recede
et geme perpetuum perpetuumque late.
Quicquid agas, quicquid dicas, quicquid patiaris,
non facis ut retrahas quod mea dextra trahit.
Sic ego primatum venerandaque sceptra tenebo,
et pro velle meo mel tibi felque dabo.
Tu formica brevis, mus parvus, nanus inanis;
quid michi, quid facies, nane pudende? Nichil.
Nil tua probra, minas, generalis yconoma rerum
curo, sed in cathedra glorior ipsa mea.
Non minus unguipotens volucres leo papiliones,
nec Polis angustum Tibur avara minus,
nec minus archivolans tremulas generosa cicadas
quam tua, vaniloquax, verba minasque tremam.