Conqueritur dum sol irradiaret humum.
Consurgente die, surgit vicinia tota,
In foveeque videt ore latrare canes;
Credentes ibi stare lupum, iaciendo lapillos
Fulconem lapidant; clamor in urbe sonat:
"Ad captum properate lupum, deferte lapillos,
Ictibus ut sevis interimatis eum".
Tota catervatim ruit urbs commota, frequenter
In fovee fundum proiciendo petras.
Fulco latens nescit taceat vel clamet: 'Homo sum,
Non lupus! A saxis iam cohibete manus!'
Infelix tandem, percussus mille feritis,
Exclamat magna: "Parcite" voce "michi!
Intus in hac fovea non est lupus, immo misellus
Et peccator homo, res odiosa Deo.
Nam si non odio me rex divinus haberet,
Non, puto, mandasset tanta flagella michi.
Vicinis sum namque meis derisio factus,
Obprobrium quoque, res prodigiosa nimis".
Cessat ad hanc vocem strepitus clamorque quievit,
|
|