suo non privaretur honore; si tamen iuxta quod in capitulari
scripto statutum erat, subditus ei vellet parere, retentis si quidem
sub proprio dominio quecumque vi guerre obtinuisset. Si
autem forte ei animus redeundi deesset, eius filio parvulo, nomine
Roberto, principatum concederet, eo tamen interposito
pacto: ut ipse eius tamdiu regimen teneret quousque legitimam
idem consecutus etatem exercere militiam posset. Quod si et
ipse prefatum absentatione sui terminum preteriret, Rex deinceps
principatu capuano cunctorumque heroum hominio inculpabiliter
sub proprio potiretur dominio. At Hugo Boianensis comes,
previdens regis iram super se movendam, quod adversus illum
principi comitique adhererat, cum multis precibus veniam ipsius
postulaturus advenit; quam quidem impetrare nullatenus valuit,
nisi primo terras suas universas, quas Bifernus fluvius orientem
versus preterfluit, ei reliquisset, nec non Castellum Maris, situm
scilicet quo fluvius Volturnus cursus sui finem designat. Verum
Sergius magister militum, secundum quod a Rege exigebatur,
eius tunc super se dominatum suscipere atque servire abnuebat.
Ad quem postea Ranipotus tribunus militum beneventanus,
audita comitis concordia, pre timore continuo civitatem deserens,
centum ut fertur constipatus loricis, aufugit.
65
Interea Rex Telesinum cenobium fore sibi vicinum comperiens,
voluit visere illud, fratrumque se orationibus commendare.
Cum ergo ad monasterium venisset, honorifice ut illum decebat,
a fratribus obviam ei progredientibus cum himnis et laudibus
suscipitur; qui cum completa ante altare oratione capitulum
|
|