pectoris constantia predicare, ut iam nullus ambigeret quia vir
sanctus martirium flagitaret. Illi vero timentes ne, sicut post martirium
beati Adelberti coruscantibus miraculorum signis Sclavonicę
gentis plerique conversi sunt, ipsis quoque similiter
eveniret, longo tempore a beato viro manus artifitiosa malitia
reprimunt, et cupidissimo mori, nolentes eum occidere,
crudeliter parcunt. Cumque ad regem Russorum vir venerabilis
pervenisset et constanti animo predicationi vehementer
insisteret, videns eum rex squalidis vestimentis indutum, nudis
pedibus incedentem, opinatus est quia vir sanctus talia non religionis
causa proferret, sed idcirco potius ut pecunias congregaret.
Promisit ergo sibi quia, si ab huiusmodi vanitate recederet,
ipse paupertatem eius largissima divitiarum liberalitate ditaret.
Bonifatius itaque mox ad hospitium sine mora
revertitur, pretiosissimis pontificalibus hornamentis decenter induitur
et sic ad regis palatium denuo presentatur. Rex autem
videns eum tam decoris vestibus adhornatum, ait: «Nunc scimus
|
1
5
10
15
|