Salimbene de Adam: Cronica

Pag 22


genere armorum et igne agresti et serpentibus et cocodrillis interemtioni
nequiter deputatis. Hanc igitur cum XXIIII galeis,
cum quibus in retroguardia suarum navium accedebat, impugnavit
ter et quater cum magno detrimento suorum. Post hec
regis improperiis et blandimentis, minis et premiis promissis
armantur et navem impugnando perforant et submergunt, duobus
e naufragio tantum superstitibus reservatis; quorum unum, cum
venisset in campum, ad Saladinum, alterum misit in urbem. Ad
hec rex Francorum, licet rege Anglie dissentiente, pugnam indixit.
Pugnatur, et muri securi inciduntur, Saracenis Saladino ambaxantibus,
ut in eorum studeat acellerare succursum. Adveniente
nocte marchioni custodia delegatur; a quo Mostúbus consensu
regis Francie de colloquio datam securitatem accepit. Adveniente
die coram regibus aliisque baronibus colloquium celebratur. In
quo Mostúbus civitatem reddere cum omnibus rebus, dummodo
persone abire permitterentur illese, promisit. Christiani vero
sanctam crucem, captivos omnes et regnum repetunt universum.
Mostúbus Saladinum asserit consulendum. Obsidibus ergo datis
consulitur. Qui promisit crucem reddere pariter et Achónem,
mille quingentos Christianos et centum milites et ducenta milia
biçantiorum.
Dum hec agerentur, rex Anglie murum agreditur; per dedictionem
civitas obtinetur quarto Ydus Iulii, anno Domini MCXCI.
Positisque a regibus in portis custodibus, solis Francigenis et
Anglicis patebat ingressus, ceteris sive de Romano imperio sive
aliunde, licet per biennium laborassent, obprobriose reiectis. Nam
intrare volentes colaphys et verberibus cedebantur. Sed et tredecim
ex Polinis pede truncati sunt. Cum igitur prope quingenta
milia hominum, preter mulieres et parvulos et armorum multitudinem,
que vix numerari poterant, et ampullas ignis agrestis V
et galeas cum salandris et galeonibus LXX et ceteras divitias,
quarum non est numerus, reges in suis manibus habuissent, inter
se tantum omnia diviserunt. Iudicet Ecclesia et secutura
posteritas si, que sanguine ceterorum et yemalibus fuerant parta
laboribus, decuerit culmen regalis honoris ad suas manus omnino
devolvere, quas non erubescebant vix tribus mensibus insudasse.

Torna all'inizio