Nicolaus de Rocca senior: Epistolae

Pag 22


mentita colono, per peregrinos exulat incolas, et sic eius manus
iam tepida, nominis mentiente vocabulo, contrarietatem adicit in subiecto.
Etenim pro oratione singultuosa depromitur in magistri Salvi patemis
essentia humanorum distemperata temperies et, accidentium
superveniente rubigine, substantialis forme qualitas alterata. Deus numquam
voluit, quod velle debuit, huius salutis presumptive diem discessus
predicere populo, ut ad minus, contra, valitudinis succedentis
audacia, que in tempore commune sapit exitium, sufficientis opinionis
obstaculo defensionis in proviso muniretur. Eius namque compassionis
brachium capita multorum amplectitur, dum mater ipsa fidelitas
in tam fideli filio patiente turbatur, humilitas condolet, eclipsatur
honestas et virtus eloquentie, que, ipso virente, virebat, nunc patitur
in infirmo et in solo prosternitur, que per eum sedebat in solio triumphata,
ac, preter impedimenta clandestina, virtutum cancellarie chorus
nobilis et decorus, cuius pars non erat exigua, per eius absentiam cancello
tenacissimo dissoluto, imperfectam superficiem representat. A
cuius tanquam a patris universalis ecclesie uberibus, licet omnes,
precipue tamen quos note titulus superscribit, tanquam dilecti filii

Torna all'inizio