Liber IV
DE NARRACIONIBUS ET ANNEXIS EARUM
Incipit liber quartus, in quo tractatur de narracionibus et annexis
earum, et continet in se decem capitula: primum est de quibusdam
narracionum preambulis et docirina; secundum, de narracionibus
ad papam et omnes clericos tam subditos quam prelatos; tercium,
de narracionibus ad religiosos, fratres, monachos et moniales;
quartum, de narracionibus ad imperatorem, reges et magnos barones;
quintum, de narracionibus ad milites, cives magnos et domicellos; sextum,
de narracionibus inter civitates et castra; septimum, ad iuristas,
magistros et studentes in quacumque sciencia; octavum, de narracionibus
inter consanguineos et quoscumque affines; nonum, de narracionibus
inter amicos et socios; decimum, de narracionibus inter amantes.
Capitulum I
[DE QUIBUSDAM NARRACIONUM PREAMBULIS ET DOCTRINA]
1. Quid sit narracio
Narracio est alicuius rei geste sive gerende, vel cuiusque intencionis
seu negocii manifestacio facta ad aliquem certum finem. Dico ad
aliquem certum finem pro eo quod aliquando fit causa peticionis, aliquando
vero non causa peticionis, sed alicuius rei manifestande, geste
scilicet vel gerende.
2. Quomodo tripliciter potest esse narracio viciosa
Tripliciter potest autem esse narracio viciosa. Primo, si nimium
absque utilitate protensa fuerit sive longa, dummodo talis prolixitas
generetur non ex necessariis, sed ab ambagibus frivolis absque fructu;
secundo, si dicat inpossibilia vel non verisimilia vel non faciencia ad
factum; tercio, si defectuose necessaria exprimat, pretermittendo locum
vel tempus, vel aliquid faciens ad plenam cognicionem rei.
|
|