et tua mens terris caeli dignissima perdit
praemia et aeterne damnat tua viscera morti,
hic ubi perpetuo torquent te Tartara luctu.
Sic medicus, quociens egris conferre salutem
desperat, quecumque velint dat pocula largus
et quoscumque cibos, quae, cum concessa videntur,
non procul adstantis mortis sunt signa futurae.
Non solum ante oculos quae sunt obiecta tuetur
ipsa hominis docti pollens sapientia, verum
quae procul a tergo longo sunt ultima tractu
prospicit et rerum recto tenet ordine finem.
Aspice quot gemitus, quot tu, miseranda, subibis
tormenta et meritas sub tanto principe penas!
Non caput extinctum gladio nimioque cruentum
sanguine per terram, tantos cui Roma triumphos
fecerat, in vultus tribuisset Caesaris olim
ipse Tholomeus, si mesta pericula prudens
caesareosque oculos prius inspexisset et ante
perfida sub tenui posuisset lumina rima.
Non Paris, ardentes oculos et pectora quamvis
coniugis argivae stimulo percussus amaret,
ad patris imperium perituraque menia Troiae
fluctibus aequoreis Helenam traxisset amicam,
si patriae primum flammas clademque suorum
|
135
140
145
150
155
|