Cum quidam Fulco de Podio Ricardi, provincialis
natione, vicarius tunc in Sicilia regis
Karoli generalis, cerneret Siciliam tam subito
seditiosa machinatione commotam, contra praedictos
Corradum et domnum Fredericum adhuc
in Sciacta, propter equorum paucitatem multum
debiles, existentes, amicorum et aliorum de contrata,
quorum fraudulentae voluntatis propositum,
et dolosi propositi machinatio detegi nondum
poterat, exercitum per totam Siciliam congregavit.
Verum contra praedictos multi convenerunt
in ipsius Fulconis auxilium: qui violata
mente conflictum morantes intenti eum subacta
denuo suasione confortant, hac consideratione
potissime, ut ipsum sagacius et liberius pro voto
possint adducere in praecipitium et ruinam, ac
eundem et gentem suam in cibum et praedam esurientium
hostium praeparare. Ex iis profecto
quamplures extraneas proditorie fabricaverunt
bannerias, et falsa vexilla, ut, descendentibus
hostibus ad conflictum, ea in ipsorum hostium
auxilium, et exterminium reliquorum, terga vertentes,
erigerent, et, banneriis ac vexillis erectis,
de amicis nova quadam mutatione facta subito
inimici gladios et lanceas converterent in amicos.
Cap. III
Corradus atque Fredericus cum Karoli vicario proelium
ineunt; qui, a suis proditus, fugit,castraque
hostibus relinquit: quare angentur in Sicilia
vires Corradini.
Factum est itaque quod, dum praelibatus vicarius
prope Sciactam magnum Siculorum exercitum
congregasset, illorum potissime, qui vocati
in partibus illis Ferracani contra reliquos
appellatos vulgari linguositate Foetentes videntur
fidem regis Karoli profiteri, jam dicti Corradus
et domnus Fredericus cum equis et equabus,
quos et quas invenire tunc poterant in illo
modici temporis intervallo versus exercitum contra
eos adductum, quasi familiares hostes et inimici
domestici, appropinquant. Iis igitur infra
ejusdem exercitus ambitum audacter subintrantibus
loca castrorum, statim in ipso debili eorum
aggressu, nullius tutela defensionibus adhibita,
Siculorum agmina fugam simulant et sparguntur,
ac Provinciales in escam hostium derelinquunt;
ex quibus aliqui, erectis falsis et fabricatis
hostium ipsorum in ipsa fuga banneriis et
vexillis, post ipsam simulatam fugam, cui se
videbantur propter impugnantium formidinem
commisisse post commixtionem hinc inde jam factam,
intrant suorum agmina pedetentim, conversique
repente in arcum pravae malitiae, convertunt
manus et dimicant contra suos. Vicarius
autem, se conspiciens sic subito proditum et dolose
deceptum, dimissis papilionibus et tentoriis,
farcitis harnesiis, fugae non improvidae petit
remedia, nec se voluit discriminoso certamini
conscientia gravata committere, sed se suosque
|
|