Armaque dimisi ne manus ibique gravari
Posset: adhuc sudor mirabilis exiit ab ipso.
Ipse ego distractus, fessus, fractusque labore,
Ansius, et visis hec tollite sicut ab ipsis.
Hore met audivi tot tristia, sicut et aures
Precepere mee. Dolor hec asperrimus urget
Promere, sed referam. Dum maxima causa tulisset
In partes urbis Perusine, meque per altos
Inde dies tenuisset ibi, fera murmura vulgo
Divulgata ibant, vasto fremituque sonabant. -
Quid facimus? mora queve tenet vestigia nostra?
Non usque servanda fides frangentibus illam.
Conculcemus eos sic, ut non illa resurgat
Infatuata manus, ultra neque nostra refringat
Iussa, nec ulterius illudat more priori. -
Assorvere quidem unquam se credere muris,
Hii patriam totam, muros ac undique vertant,
Vos et captivos habeant, ad ultima ducant,
Extremos viteque dies. Movere Leonis
Sub facie media, Phebi squalente calore,
Pennatos Griphos, aurataque scripta senatus;
Cumque Iohanne, suo duce sevo, hos ad vada linqui.
Iam Clasii propere veniunt. Disponite nobis;
Vosque Deo commendo patri, sortique secunde. -
Incipit liber nonus.
Questibus inpliciti variis, et fletibus acti,
Tunc urbis cives aiunt: - Post verba Quiritis,
Unde, pater, celi rabies, ac unde ruine
Hec totiens misse? Medio fortuna malorum
Nos statuit, cumque malis servavit in esse.
Obsidione data memoramus, et agmina vallis
...
|
|