Pena iuvat iustusque dolor, nisi fallor abunde est
Quod memores statuere dei quodque intulit ingens
Scipio. Si quid adhuc superest, ignoscite victis
Victores: fuerit vobis pars ultima magne
Vindicte affusum hic vitam veniamque precantem
Hasdrubalem vidisse senem.» Sic ille locutus
Continuit tacitum veneranda fronte dolorem.
At comites passim proiecti in limine, verbis
Flebilibus tenuere Patres, lacrimisque Senatum
Implevere suis; nati ceu funus acerbum
Stat pater aspiciens, lacrimas nec fundit aniles,
At luget interius; genitrix resoluta capillos
Mesta iacet tunditque genas gemituque madescens
Ethera femineis vacuum mugitibus implet.
Ceperat auditis iam mitior ira Senatus
Inflecti et sensim lenito pectore iustas
Exaudire preces. Tum vero ex Patribus unus
Perfidie infensus Penorum: «Dicite per quos
Subsistet pax ista deos fedusque secundum;
Nam primos sprevistis» ait. Tunc fronte modesta
Hasdrubal assurgit paulum, «Perque» inquit «eosdem
Periuris adeo infestos iurabimus istam
Pacem alia servare fide.» Vox illa querelis
Imposuit finem, vultusque animosque serenans
Ac responsa Patrum. Pacem sanxere frequentes.