Bonifacius Veronensis: Eulistea

Pag 15


Aut scelerum que corde premit letaliter ille.
Sic nos non pigeat sevis occurrere turbis,
Hostibus et priscis, horumque invadere castra,
Ac fragiles horum vires et inania singna.
Gloria tanta hodie vobis est parta profecto:
Huic Bonbarono vos civi credite vestro.
Ipse aliquid novi, si non ego sydere fallor
Inspecto: dedit Ille super qui cuncta coërcet,
Syderibus mostrare viam qua victa pateret.
Nocte ac in sompnis exacta singula vidi;
Audivi et vocem dum me sopor inde teneret,
Arriperetque artus languentes undique nostros.
Ex iussu tali, vidi quod Gripho volabat
Orifer, expansis alis, urbemque ruebat,
Et turres, cunctasque domos, eiusque fluenta
Sanguine fedabat. Hic pendent somnia nostra.
Vos Gripho ille estis, urbs illi et menia versa.
Maturetis iter, et equis sua tradite lora
Inter funestas aties, que rupe morantur
Tibris, ubi campo nigro Castellica singna:
Accellerate simul pedites, ut tradita palma
Que debenda fuit, braviique feratis honorem,
Ut nos perpetuo felices orbe vocemur. -
Non tam finierat cito, quam prius inde per hostes
Irruerat. Perusina cohors, astilibus actis
Intra viscereos armos, armataque castra,
Ferrea per totum iuvenumque milia multa.
O sua quam multum probitas temeraria nota!
Audaces quandoque iuvat, quandoque relinquid
Alea fatorum: fortuna volubilis extat,
Ac incerta magis quam perflans ectheris aura,
Quam sit et unda maris: nihil est incertius illa.
Ergo qui regnat, videat ne decidat usus
Fascibus et pompis: cito labitur, atque sub uno
Momento linquit quecumque peregit in evo.
Accidit id simile calidis puerilibus annis.
Hos dedit in preceps; hos locto audatia traxit.

Torna all'inizio