ut iam dictum est, nequaquam cunctaretur, mox cum ipsa militari
quam collegerat acie ad illum Neapolim sitienter properavit;
cuius quoque adventu princeps ipse, Sergiusque
magister militum ad maiorem resumendum audaciam vehementer
sunt vegitati; putantes per eum, eo quod vir bellicosissimus
esset, ad effectum rei, quam desiderabant, feliciter
pertingere. Firmata itaque ad invicem conspiratione, hoc tandem
apud se firmiter proposuerunt: ut et princeps et comes sua ablata
ad integrum sibi restituerent, et magister militum Neapolim et
cetera que iure sibi suppetebant securiter possideret. At Rex
sicut et prius ita et nunc extinctus credebatur; de cuius quoque
vita nonnulli etiam fidelium suorum esitabant, presertim cum
instantibus hostibus plus solito venire moraretur; sed et si quis
veniens eum vivere vel venire assereret, iam audiri contempnebatur,
cum multis aliis antevenientibus atque id ipsum asserentibus
in vacuum sit creditum; iam enim Madius mensis cursus
sui metam attingebat.
6
Aversani heroes simulque universus populus, quamquam
certificantibus quibusdam Regem vere vivum vereque venturum
audissent, in tantam tamen devoluti sunt insaniam, ut oblitis que
a Johanne et Garino premoniti fuerant, sine ulla precedente repugnatione,
abiecta Regis subditione eiusque contempto dominatu,
principis dominio subderentur. Ceterum Cancellarius
Garinus et Johannes Ammiratus prescientes hoc ipsum ab eis
agendum, Capuam iam, ne ab ipsis capti hostibus traderentur,
recesserant; ubi cum ad tutandum urbem ipsam cum pluribus
equitibus idem Cancellarius remansisset, Johannes ad premuniendum
Matalonum Cicalam ceteraque oppida continuo vadit. Ad
quem cum apuliensis militum peditumque exercitus copiosus,
sicut ipse mandaverat, Cicalam convenisset, morantur ibi tuituri
Terram Laboris, presidente eodem Johanne usque dum Rex
adveniret; inter quos erat Robertus filius Richardi, fidissimus
|
|