Gallorum peremit, Mediolanum expugnavit, grandem praedam
Romam pertulit. ac triumphans Marcellus spolia Galli stipiti
inposita humeris suis vexit.
Minucio Rufo, P. Cornelio consulibus Histris bellum inlatum
est, quia latrocinati navibus Romanorum fuerant, quae
frumenta exhibebant, || ac multo Romanorum sanguine fuso ||
perdomiti sunt. || hac tempestate Iudaeorum pontifex Simon
Oniae filius extitit. || eodem anno bellum Punicum secundum
Romanis inlatum est per Hannibalem Carthaginiensium ducem,
qui || iamdudum Hamilcari patri ad aras iuraverat, cum adhuc
novem esset annorum, se, ut primum posset, adversus Romanos
pugnaturum. || Hannibal ergo Saguntum Hispaniae civitatem
Romanis amicam obpugnare adgressus est, annum agens
vicesimum aetatis, copiis congregatis centum quinquaginta milium.
huic Romani per legatos denuntiaverunt, ut bello abstineret.
his legatos admittere noluit. Romani etiam Carthaginem
miserunt, ut mandaretur Hannibali, ne bellum contra
socios populi Romani gereret. dura responsa a Carthaginiensibus
data sunt. Saguntini interea fame victi sunt captique ab
Hannibale ultimis poenis afficiuntur. || quibus hoc ante portenderat
triste prodigium; nam cum paene enixa mulier esset,
infans in uterum regressus civitatis excidium significavit, ||
huius tantae cladis auctor Hannibal poscitur; tergiversantibus
Poenis dux legationis: quae, inquit, mora est? Fabius; in
hoc ego sinu bellum pacemque porto; utrum eligitis? succlamantibus:
bellum, igitur, inquid, accipite, et excusso in media
curia togae gremio non sine horrore, quasi plane sinu bellum
ferret, effudit. ||
Tum P. Cornelius Scipio cum exercitu in Hispaniam profectus
est, Ti. Sempronius in Siciliam. bellum Carthaginiensibus
indictum est. Hannibal relicto in Hispania fratre Hasdrubale
Pirinaeum transivit. Alpes adhuc tum ea parte invias sibi
patefecit. traditur ad Italiam LXXX milia peditum, X milia equitum,
septem et XXX elephantos adduxisse. interea multi Ligures
et Galli Hannibali se coniunxerunt. Sempronius Gracchus cognito
|
|