plures esse qui sic non iudicarent nec facerent, dixit judex:
pluitne in terra eorum? Tunc, plus admiratus Alexander dixit:
talibus, sicut iste est, firmantur celi et terra. Inde dicitur Alexander
transisse per quandam civitatem in qua vidit omnes domos
equalis altitudinis, et in portis habere foveam, et nullum habere
judicem. Quibus dixit: quid est quod video? Qualiter sunt
equales omnes domus iste? Responderunt: superflue altitudinis
edificatio cum iusticia esse non potest; nos vero non nisi justiciam
querimus. Quibus iterum ait: qualiter in portis vestris
sunt fovee? Responderunt: quia nostre sunt certe domus ad quas
habemus celeriter transmigrare. Et dixit iterum eis: qualiter caretis
judice? Responderunt: de nobis justiciam facimus nosmet
ipsi et ideo judice non egemus. Dicitur etiam quod invenerunt
astrologi Alexandrum supra pavimentum ferreum et sub velo
aureo mori debere. Et eodem quodam die pergente, multum ei
sanguis effluxit e naribus, quo debilitatus descendit de equo et
tunc unus ex militibus loricam suam accipiens in terram extendit
ut sederet Alexander in ea, et panno aureo velavit eum propter
umbram. Quo viso Alexander, ad memoriam reductus, dixit:
mors mea ecce aplicuit. Et vocato quodam scriba suo dixit: componas
istam litteram quam volo remittere matri mee. Que
incepit hoc modo: Alexander servus, servi filius, qui modicum
corpus suum asociavit terrenis et animam suam statuit alii
mundo perpetuo esse debere propinquam, matri sue dilecte Requie,
cum qua in domo ista terrena nunquam quievit, et necesse
habet facere cras iter et mansionem in domo longinqua.
Deprecor, mater, ut nolis in fragilitate cordis mulieribus assimilari,
sicut egomet in hiis et aliis actibus nostris conatus
sum non equari; sciens pro certo quod de morte non dolui quia
certus eram de eventu ipsius, similer tu dolere non debes, cum
non fueris sic ignorans ut immortalem me esse censeres. Scias
|
|