Musa iocosa, veta ne fingat vana poeta;
tu removere potes, si quid inane notes.
Quorum voce secor vel verbi verbere laedor,
vos operam detis pervigilando metris!
Curam dando metris, mox me fortasse scietis
carmine pro tali nil meruisse mali!
Dum lasciviret vitulusque licenter abiret
forte bovem ridet, quem iuga ferre videt:
'tu vinctus loris nullis requiescis in horis
et fers vim solis, iugera quando colis.
Gramina conculco, tua vis est dedita sulco,
et, bene gratus ero, vincula nulla fero.
Tu glebas vertis, pascor florentibus herbis,
gusto quicquid amem, te patiente famem.
Hinc ego sum fortis, tu pronus ad ostia mortis;
sum nimis hinc acer, tu patiendo macer,
ad solitum morem vetulus tolerando laborem.'
Is quamvis doluit, dicere vix voluit:
'care, sit hoc anno tibi tanta licentia dampno,
ut non invideam: quod precor, id videam.'
Auribus ista Iovis tulit Iris murmura vocis;
vota bovis veteris dicta iuvant Cereris.
Nam cito post vidit quaecumque rogando petivit:
quod petit, illud ei mox tribuere dei.
Festa dies venit, vetulus qua forte quievit;
et dominus vitulum dat necis ad titulum.
Vinctus cumque palam Phoebi traheretur ad aram,
sunt resoluta modis talibus ora bovis:
'ne teneas foedam, quae praestant otia, poenam;
sed sub quo vives est labor ille quies.'
|
1
5
10
15
20
25
30
|